Καλή σχολική χρονιά!

Μπορεί αυτές τις μέρες να μην επιδίδομαι στην μαγειρική, λόγω φόρτου εργασίας, αλλά απολαμβάνω άλλες νόστιμες στιγμές. Τέτοιες που μου θύμισαν κάτι που μου έστειλε πριν καιρό η φίλη μου η Μαριάνθη και το αφιερώνω σε όλους μαθητές κι εκπαιδευτικούς που αυτές  τις μέρες προσπαθούν να οργανωθούν και να ξεκινήσουν και πάλι την δημιουργική δουλειά! 

Είμαι δασκάλα κι είναι όμορφο...
να έρχονται οι παλιοί σου μαθητές να σε αγκαλιάζουν ,να σε φιλάνε, να σου λένε πως σε αγαπάνε και θέλουν να τους κάνεις μάθημα πάλι..

Να έρχονται σε σένα να τους ανοίγεις το μπουκαλάκι το νερό γιατί η κυρία όλα τα μπορεί….
Να τους μαθαίνεις να δένουν τα κορδόνια τους
Να ακούς κάθε πρωί «κυρία είσαι πολύ όμορφη» ενώ εσύ νιώθεις χάλια.
Να καταλαβαίνουν το καινούριο άρωμα σου και το καινούριο lip gloss.
Nα κόβεις απλά τις άκρες από τα μαλλιά σου και όλα να ναι «μεγιά κυρία» ενώ κανείς άλλος δεν το είχε παρατηρήσει.

Να θέλουν να κάτσουν όλα κοντά στην έδρα.
Όταν παίζετε μαζί να θέλουν να σου κρατούν το χέρι στον κύκλο.
Να σε κοιτάνε με ορθάνοιχτα μάτια να δείχνεις που είναι η Ικαρία που πήρε το όνομα της απο τον Ικαρο.
Να σου δίνουν μια αγκαλιά ενώ τους διορθώνεις το γραπτό.
Να κλαίνε και να βρίσκουν καταφύγιο στην αγκαλιά σου.
Να χτυπάνε στο διάλειμμα και να θέλουν μόνο εσένα να τους καθαρίζεις την πληγή.
Να έχετε σχολάσει στις 2.00 και στις 2.30 να σε βλέπουν στο δρόμο και να σε χαιρετάνε πάλι με τον ίδιο ενθουσιασμό!

Να ζωγραφίζουν και στο τέλος όλες οι ζωγραφιές να ναι για σένα και με αφιέρωση.
Να μαθαίνουν όλα τη διαίρεση και να ξέρεις πως τα βοήθησες εσύ.
Όταν κάτι σε απασχολεί να το καταλαβαίνουν και να σου λένε «τι έχεις κυρία; ΕΓώ είμαι εδώ!»
Να σε καλούν στα πάρτι τους.
Να ετοιμάζουν πάρτι έκπληξη για τα γενέθλια σου
Να χαίρονται που πλησιάζει η γιορτή σου.
Να τα μαλώνεις και να σε αγαπάνε
Να τα μαλώνεις και πάλι να είσαι η "καλυτερότερη" δασκάλα.

Nα σε λένε καταλάθος μαμά!
Να σου λένε τα μυστικά τους.
Να σε χειροκροτούν κάθε πρωί που μπαίνεις στην τάξη κάνοντας σε να νιώθεις πως είσαι το δικό τους αστέρι!
Να θέλουν να σου πάνε την τσάντα στο γραφείο για να μην κουράζεσαι.
Να σου φτιάχνουν πάνω στην έδρα τα βιβλία της ημέρας.
Να σου προσφέρουν κάτι από το φαγητό τους.

Να «σκοτώνονται» για το ποιος θα σου δανείσει το ψαλιδάκι του
Να σου λένε πως σ αγαπούν πολυυυυυυυ…
Να σου λένε πως όταν μεγαλώσουν θέλουν να γίνουν δάσκαλοι και δασκάλες
Να σε αγκαλιάζουν τόσο σφιχτά που δεν μπορείς να αναπνεύσεις….
Να λάμπουν από χαρά όταν παίζεις μαζί τους στην αυλή….
Να σου λένε τι όνειρο είδαν χθες….

Και όσο και αν μας κόβουν τα επιδόματα, όσο κι αν χαμηλώνει ο μισθός μας,  την αγάπη των παιδιών δεν μπορούν να την κόψουν…

Όταν η μέρα σου ξεκινά με δωράκια όπως αυτό, πώς να μην είναι πανέμορφη μυρωδάτη και λαμπερή!

Τα υπέροχο αυτό ανθοδοχείο το έφτιαξε η Άρια μαθήτρια μου στην Ε΄ Δημοτικού.  Και τα υπέροχα τριαντάφυλλα στις ίδιες αποχρώσεις τα έφερε η συμμαθήτρια της η Νεφέλη! Νιώθω πραγματική συγκίνηση όταν σκέφτομαι την λάμψη που είχαν τα ματάκια τους καθώς μου τα πρόσφεραν! Ήταν ενθουσιασμένες επιπλέον γιατί χωρίς να συνεννοηθούν τα τριαντάφυλλα είχαν την ίδια απόχρωση με το ανθοδοχείο!  Μα δεν είναι τέλειο;